Μπορώ να ορκιστώ στο μικρό φωναχτό,
θα διάλεγα μόνος μου το ιδανικό,
θα ήσουν εσύ, ο μόνιμος στόχος.
Το μυαλό επιμένει να σ' εκδικηθώ,
οι παλμοί μου μειώνονται κάθε λεπτό,
θα πατούσα γερά, αν έφευγα πρώτος.
Το πάλεψα να δω λογικά,
ας έπνιγα το χθες με ποτά,
λίγους μήνες μετά, μ' έχει πάρει από κάτω.
Η αγάπη είναι βουτιά στο κενό, τι κάναμε μαζί,
μα εγώ πριν να πιάσω ουρανό, βρήκα θέση στο πάτο.
Σ' έχω ανάγκη εγώ, μ' έχει πάρει από κάτω.
Αν ήταν ντυμένη μ' ατσάλι η καρδιά,
αν έπιανε η σκέψη δική σου σκουριά,
θα έμοιαζε απλό, τα πάντα να σβήσω.
Μόνο αν ήταν το αντίο αστείο κακό,
μια λέξη που σβήστηκε απ' το λεξικό,
θα μπορούσα να βρω, το λόγο να ζήσω.
Το πάλεψα να δω λογικά, ας έπνιγα το χθες με ποτά,
λίγους μήνες μετά, μ' έχει πάρει από κάτω.
Η αγάπη είναι βουτιά στο κενό, τι κάναμε μαζί,
μα εγώ πριν να πιάσω ουρανό, βρήκα θέση στο πάτο.
Σ' έχω ανάγκη εγώ, μ' έχει πάρει από κάτω.
Η αγάπη είναι βουτιά στο κενό, τι κάναμε μαζί,
μα εγώ πριν να πιάσω ουρανό, βρήκα θέση στο πάτο.
Σ' έχω ανάγκη εγώ, μ' έχει πάρει από κάτω. (x2)