Γράφεις με το νύχι με στα χείλι μια σιωπή
κι όπως λιώνουνε τα αστέρια περπατάνε στη βροχή
Αχ και να χα τρόπο με ένα δάκρυ να εννοώ
όλα αυτά που δεν μπορούσα με ένα γέλιο να σου πω
Σαν ένοχα ταξίδια τα δικά μου μυστικά
τ' άσπρα πέταλα μου λες και τα σχισαν κατάρτια
Ένοχα ταξίδια κι είναι θάλασσα η καρδιά
θεέ μου πόσο ήλιο να χωρέσω μες στα σύννεφα
Βάφεις με ένα κύμα τα σπασμένα σου φτερά
λες και χρόνια να πετάξεις σου ζητούσε η χαρά
αχ και να μπορούσα έτσι φως μου όπως γελάς
όλα αυτα που εγώ θυμάμαι να σου μάθω να ξεχνάς
Σαν ένοχα ταξίδια τα δικά μου μυστικά
τ' άσπρα πέταλα μου λες και τα σχισαν κατάρτια
Ένοχα ταξίδια κι είναι θάλασσα η καρδιά
θεέ μου πόσο ήλιο να χωρέσω μες στα σύννεφα
Κι έτσι που χαϊδεύεις στο λαιμό μου την πληγή
αχ τα δάκτυλα σου πίνω μια καινούρια μου σιωπή
αχ και να 'χε τρόπο ένα χάδι να σου πει
όλα αυτά που εγώ φοβάμαι να τα ζήσω για ζωή