Σαν Παναγία ήταν Θεέ μου,
όμόρφη και καλή.
Κι όταν στα μάτια την κοιτούσα
έμοιαζε σαν άνοιξη.
Όταν δάκρυζε Χριστέ μου
έκλαιγε κι ο ουρανός.
Όταν το δάκρυ της κυλούσε
πόναγε ακόμα κι ο Θεός. (Χ2)
Τα μαλλιά της στάζουν μέλι,
τα χείλη της μια φωτιά.
Κι όταν στα μάτια την κοιτούσα,
έμοιαζε σαν ζωγραφιά.
Όταν δάκρυζε Χριστέ μου
έκλαιγε κι ο ουρανός.
Όταν το δάκρυ της κυλούσε
πόναγε ακόμα κι ο Θεός. (Χ2)