Τι κι αν σε βλέπω , τι κι αν το χέρι μου αγγίζεις
Καμιά φορά νομίζω σαν όνειρο πώς θα μου σβήσεις !
Και θα μ`αφήσεις μες στο σκοτάδι και θα πνιγώ στης μοναξιάς το βαθύ το πηγάδι
Φοβάμαι καμιά φορά που σε κρατώ αγκαλιά
Πώς αν ανοίξω τα μάτια μου θα έχω χέρια αδειανά !
Θα μου λείπεις ξανά θα σε ψάχνω αλλά δεν θα σε βρίσκω ψυχή μου σ` αυτή τη γη πουθενά!
Γιατί να μη μπορώ μες στα φιλιά σου να μένω
Να κλαίω να χαίρομαι
Εκεί μέσα Και ποτέ να μην βγαίνω
Και να μην έχω Αυτό το φόβο ...;
πώς ότι ζήσαμε μαζί ήτανε μία στιγμούλα μόνο
Κρυώνω όμως δεν έχει χειμώνα
Φέρνω στον νου μου ξαφνικά την ζεστή σου εικόνα
Κι είναι όπως πρώτα είσαι στο πλάι μου
Είσαι ο ήλιος μου ξανά και ξανά το φεγγάρι μου
Έλα μη φεύγεις , μείνε αυτή τη φορά κουράστηκα να δακρύζω ...;
κουράστηκα αρκετά !
σκέψεις περνάνε και με πονάνε
και δεν στο κρύβω γλυκιά μου ότι ακόμα φοβάμαι!
Φοβάμαι μήπως μια μέρα θα χαθείς
Και μείνω μόνη στη μοναξιά μου
Φοβάμαι μήπως μια μέρα να μη `ρθείς
Και μείνει άδεια η αγκαλιά μου
Κάθε φορά που μου λείπεις ένα αστέρι πεθαίνει
Κι είναι ο ουρανός μου σβηστός και η ματιά μου θλιμμένη
Κανείς δεν καταλαβαίνει νιώθω μόνος στο πλήθος
Τους μιλάω γι` αγάπη μ` αυτοί μου λένε για μίσος
Ίσως κάποια μέρα στη θέση μου να `ρθούν
και το τραγούδι μου αυτό να καταλάβουν μπορούν!
Μα δεν πειράζει εσύ μου φτάνεις
Η μεγαλύτερη κατάρα ότι αγαπάς να χάνεις
Μια χάρη ζήτησα κι εγώ απ`το θεό
Να σε φέρει εδώ κοντά μου λίγο για να σε δώ!
Κι αυτός με έσωσε
Μάλλον θα μ`ένιωσε
Κι απ`τον παράδεισο μικρή μου μες στην κόλαση μου σ';έστειλε!
Μα είναι ανυπόφορα εδώ καμιά φορά
Φοβάμαι δεν θα τ`αντέξεις και θα μου φύγεις μακριά
Όπως και να χει κράτα ένα δάκρυ
Αυτό που κύλησε ξανά από του ματιού μου την άκρη
Μέσα εκεί
Να με ψάχνεις όταν θες
Όταν με έχεις ανάγκη και είναι πολλές οι πληγές
Και θα εμφανίζομαι
Κοντά σου θα `μαι
Κι όσο θα είμαστε μαζί πλέον δεν θα φοβάμαι